Onze missie: Het Goede Nieuws van Jezus Christus in al zijn volheid delen tot eer van God
Ruim 3 jaar geleden, in oktober 2018 zijn we uitgezonden en vertrokken we uit Nederland naar Thailand om uiteindelijk te gaan werken als kerkplanters. We gingen met het idee in ons hoofd om na ongeveer 2 jaar terug te komen voor verlof. Maar dat werden 3,5 jaar… Over D.V. zes weken is het zover. Lees verder…
Stelt u zich eens voor… eerste kerstdag in Thailand. Het is warm, in tegenstelling tot in Nederland. Het is geen vrije dag, dus iedereen gaat gewoon naar zijn werk. Er is geen kerkdienst, want kerst wordt gevierd op de zondag voor of na 25 december. Er zijn geen rijen bij de kassa in verband met kerst inkopen. Er is weinig dat verraad dat er op heel veel plekken op de wereld de geboorte van de Heere Jezus wordt gevierd. Lees verder…
Zondag 1 augustus was een bijzondere zondag. In het dorp Noon Sung, zo’n 15 km ten zuiden van Udon werd er voor het eerst een kerkdienst gehouden. In samenwerking met Pastor Taan hebben we hier een evangelisatiepost kunnen openen. Lees verder…
In Mei werden we opgeschrikt door het bericht dat Nong Ten, de stiefzoon van Phii Thi, bij het spelen in het water bijna was verdronken en na reanimatie met spoed op de IC opgenomen was. De eerste dagen leek er geen enkele hoop mogelijk. Lees verder….
We hebben een heerlijke koele winter achter de rug met temperaturen onder de dertig graden, waar we met volle teugen van hebben genoten. Nu is het hete seizoen gestart waarin het regelmatig tegen de veertig graden is. Een koude watermeloen is dan extra lekker met die tropische temperaturen. Lees verder…
Zucht… Vanmiddag gaan we weer de wijk in. Kijken hoe de vlag erbij staat. Ik voel me een beetje mistroostig. Hoe gaat dit zich ontwikkelen? Oma Pok gaf een paar weken geleden aan dat ze wel christen wilde worden, maar gisteren toen ik even aan wipte was ze te druk en ze lijkt wat afstand te houden. En zus Nung had gevraagd of ze mee mocht naar de kerk, maar de tweede zondag kwam ze vertellen dat ze niet kon, want ze had andere dingen te doen. Ik heb er een zwaar gevoel bij. Zie je wel, dit wordt helemaal niks. Onbegonnen werk. De grond is te hard. Als ik het hier over heb met zus Thi dan heeft ze hetzelfde gevoel.
‘Weet je, zus Thi, laten we gaan bidden en onze zorgen en twijfels bij God neer leggen. Het is tenslotte Zijn kerk, en het is uiteindelijk ook Zijn werk.’
Een paar uur later gaan we de wijk in. Oma Pok is niet thuis. Dan maar eerst naar zus Nung. Ze ontvangt ons hartelijk. Het is fijn en goed om haar even te spreken. Ze lijkt toch nog steeds mee naar de kerk te willen. Een stukje lichter gaan we onderweg naar oma Pok. Die zit bij een paar huizen verderop de kletsen.
‘Zus Thi, als we de gelegenheid hebben dan vertel jij het verhaal van de verloren zoon, oké?’
We worden hartelijk ontvangen en voegen ons bij de groep van drie vrouwen. We kletsen wat af, de dames willen van alles weten.
‘Wat heb je eigenlijk meegenomen in je tas? Wat zit daarin?’
‘Dank U, Heer’, bid ik in stilte. ‘We hebben een boek met platen meegebracht die we gebruiken om een verhaal mee te vertellen. Willen jullie een verhaal horen?’ Ja hoor, dat willen de dames wel. Maar… de buitenlander moet het vertellen. Ik aarzel vanwege het feit dat ik de verhalen in het Thais nog niet goed genoeg ken. De dames staan erop en uiteindelijk geef ik het op. Met de hulp van zuster Thi vertellen we het verhaal van de verloren zoon en van de vader die op de uitkijk staat.
‘Heer, wat bent u goed. Als wij het niet meer weten, weet U het wel. U heeft alles in Uw hand.’ We gaan weer op huis aan, lichtvoetig, met een dankbaar hart. ‘Heer, laat dit zaad in goede aarde vallen zodat het vrucht zal dragen.’
De afgelopen maanden zijn we er veel op uit geweest. En daar zijn we dankbaar voor gezien de situatie in de wereld. Lees verder…
Op vrijdagavond 20 november was het zover! Ons Thuis Front Team had een ‘online bingo’ op touw gezet en dat bracht een hoop gezelligheid de huiskamers binnen in deze tijden van corona. Via Zoom werd dit spel gespeeld door maar liefst 164 deelnemers, oud en jong, ver en dichtbij, alleen of met een huis vol, maar léuk was het om elkaar zo te ontmoeten!
Ab deed ook mee vanuit Thailand, al dan niet op een iets ander tijdstip, maar ook om 1 uur ’s nachts was het gezellig hier in huis! Mooi en dankbaar voor zoveel betrokkenheid en voor het zien van allemaal bekende, maar soms ook onbekende gezichten. We hebben in de pauze ook wat kunnen delen over het zendingswerk hier in Udon Thani.
We willen u en jou hartelijk bedanken voor jullie betrokkenheid!
Speciale dank aan Bert Toonstra voor het regelen van de techniek en voor de sponsor van de bingoprijzen. Het heeft het prachtige bedrag opgeleverd van 850 euro.
Een tijd van wachten… Bent u daar goed in, in wachten? Wachten in de rij bij de kassa, wachten op een uitslag, wachten tot de bouw klaar is. Wachten valt niet altijd mee. Wij waren afgelopen tijd ook aan het wachten..
Nadat we zijn verhuisd naar Udon Thani en we langzaam ons plekje vonden zijn we plannen gaan maken: Lees verder…
Vakantie tijd is voor velen een tijd van reflectie en vooruitkijken. Zo halverwege het jaar kijken we allemaal wel eens een beetje terug en kunnen we wat rust goed gebruiken om de blik op het komende halfjaar richten. We kunnen ons voorstellen dat bij velen van u gemengde gevoelens heersen als we terugkijken op de situatie in de wereld.
Voor ons geldt dat niet minder wanneer we terugkijken op de eerste helft van 2020. Corona pandemie, verhuizen, kinderen thuis aan de studie, een buurman die plotseling overlijd, de diepe geestelijke nood die we om ons heen ervaren, strijden met onszelf wanneer we niet goed uit onze woorden komen of nét niet op dat ene woord kunnen komen wat betekenis geeft aan de zin die we willen uitspreken. Habakuk 3:17 verwoord het in een paar woorden kort en krachtig:
‘Al zal de vijgenboom niet in bloei staan en er geen vrucht aan de wijnstok zijn,
al zal de opbrengst van de olijfboom tegenvallen en zullen de velden geen voedsel voortbrengen,
al zal het kleinvee uit de kooi verdwenen zijn en er geen rund in de stallen over zijn –
Kortom: kleine dingen en grote dingen kunnen ons bezig houden in zowel positieve als negatieve zin beïnvloeden hoe we terugkijken en vooruitkijken…
Habakuk schrijft verder:
– ik zal dan toch in de HEERE van vreugde opspringen, mij verheugen in de God van mijn heil.
De HEERE Heere is mijn kracht, Hij maakt mijn voeten als die van de hinden, en Hij doet mij treden op mijn hoogten.’
Hoop voor UdonThani
Wanneer we vooruitkijken dan bidden we zeker ook voor het district waar we wonen. Er is in ons district geen kerk meer. Een paar jaar geleden nog wel maar inmiddels is deze opgeheven. De noodzaak van ons verblijf hier zien we mede hierdoor bijna elke dag scherper. We bidden dan ook om Gods leiding in ons dagelijks leven, maar ook om het grote plaatje van wat we hier kunnen en moeten doen helder en scherp te krijgen. Met ons team zijn we hierover in gesprek en begonnen we bij het hart van God, bij het verlangen van God – Johannes 3:13-21
We kijken dus vooruit met hoop en vertrouwen dat wij mogen zaaien, planten, water geven en dat het God is die de groei en oogst zal geven op het tijdstip dat Hij gekozen heeft. Deze hoop geeft de vreugde waar Habakuk over schrijft.
Prachtig!
