Songkran, oftewel Thais nieuw jaar, wordt elk jaar uitgebreid gevierd van 13 – 15 april. De eerste keer dat wij dit mee maakten, dus voor ons een reden om ons er iets meer in te verdiepen. Er valt veel over te zeggen en te leren, maar dit is in grote lijnen wat wij ervan begrijpen met als kanttekening dat het niet in elke familie en streek er hetzelfde aan toe gaat.
De Thai gaat vaak al vroeg op pad naar de tempel of naar monniken om rituelen uit te voeren op de eerste dag van Songkran. Er wordt water over de handen van monniken gegoten en over boeddha beelden. Monniken spreken daarna een zegen uit over hem of haar. De diepere betekenis hiervan is het verdienen van een beter karma en het weg wassen van de slechte daden van het afgelopen jaar en een wens uitspreken voor het nieuwe jaar zoals gezondheid, voorspoed, rijkdom of wat je maar wilt. We zijn niet naar de tempel gegaan, dus we hebben dit niet met eigen ogen gezien. Toch was het bij ons aan het begin van de straat dit zichtbaar doordat er een tafel was neergezet met boeddha’s erop om hetzelfde ritueel uit te voeren. Een groot deel van de jongere generatie lijkt dit alles minder serieus te nemen en gaat vooral voor de watergevechten op straat met een hoop lol en plezier.
Familie is erg belangrijk in Thailand en ook het tonen van respect aan ouderen. Tijdens het nieuwjaar komt de familie bij elkaar en wordt bij de ouderen water over de handen gegoten als teken van respect, maar soms ook om woordeloos vergeving te vragen voor alles wat niet goed ging het afgelopen jaar tussen elkaar. Daarop wordt dan door de ouder(e) een zegen uitgesproken. Dit gebeurd niet alleen bij de boeddhisten, maar ook onder christenen. Dit vinden we echt een heel mooi voorbeeld hoe de cultuur behouden blijft, en je toch christen kunt zijn. Wat is er mooier om zo respect te tonen naar ouderen en ouders.
Op vrijdag, de dag voor Songkran, hadden we een culturele sessie bij de taalschool over Songkran en daarna mochten wij als ouders het zelf gaan ervaren. Ze hadden stoelen klaargezet in een rij waar wij op moesten gaan zitten, waarna onze eigen kinderen voor ons gingen zitten en water over onze handen goten en wij voor ze konden bidden. Een bijzonder en intiem moment, tussen alle drukte op dat ogenblik.
Op zondag, na de kerkdienst, werd datzelfde gedaan bij de ouderen uit de gemeente. Maar Thailand zou Thailand niet zijn als dat niet samen ging met speels plezier. Daar houden de Thai wel van.
Zaterdag hebben we met alle studenten Songkran gevierd door samen gezellig te eten en op straat tussen de Thai iedereen nat gooien met water die voorbij kwam lopend, op de scooter of achterin een van de vele pick-up auto’s.
Water als teken van zegen en reiniging. Al water gooiend gingen mijn gedachten naar de betekenis ervan. Het werd meer dan water gooien.. Bij elke keer dat ik water gooide dacht ik aan de betekenis en werd het mensen biddend zegenen, in de naam van de Heere Jezus. Stil, terwijl niemand het wist, maar Hij wel..
