Na ruim vier jaar op het zendingsveld kregen we afgelopen maand ons eerste familie/vrienden bezoek uit Nederland!
U snapt dat dit bezoek heel bijzonder voor ons was. Onverwachts kregen we eerste Marlinde en Rens voor twee dagen op bezoek. (Marlinde is een nicht van Ab). Zij waren op doorreis en wij werden vereerd met een bezoek. Een paar dagen later kwam Marijke, een vriendin van Clarine. We hebben ze beiden gevraagd om iets te schrijven over hun bezoek.
Marijke zegt: “Fantastisch om 2 weken in het leven van de familie Mol mee te mogen kijken; een eer en in 1 woord geweldig! 🙏❤️
De eerste dag in Udon Thani dacht ik; hóe kunnen zij hier óóit leven? Het is zó rustig hier.. Maar ik wist nog niks van jullie taak daar.. en toen ik daarin mee werd genomen snapte ik het al snel. Ik ging naar huis met een dubbel gevoel. Natuurlijk wilde ik mijn gezin weer zien. Maar ergens was er iets in mij wat ook weer wilde blijven. Wat heb ik een mooi en uniek kijkje mogen nemen in jullie leven en werk daar. Om te beginnen de taal die jullie al zo eigen zijn! Het gemak waarmee jij een gesprek aan gaat met de mensen, Ab de pastor vertaald van Thais naar Engels tijdens de kerkdienst met de Koreanen.. en dat in nog geen 4 jaar tijd! Ik was echt.verbaasd. En trots! En dan het 24/7 bezig zijn met jullie medemens! In Nederland werkt een gemiddeld mens 5 dagen per week, jullie zijn altijd maar bezig! Is het niet het bezoeken van mensen dan is het wel dingen voorbereiden (een kerkdienst, zondagsschool), taalstudie, nieuwe plannen uitwerken.. noem maar op! En als er tijd over is? Dan ga jij gewoon nog even een eenzame oudere bezoeken. ❤️ Prachtig!
Ik vond het zo mooi om te zien hoe jij, Clarine, met je scootertje de straatjes doorging voordat het Bijbelstudie groepje begon. Hoe je de mensen opriep te komen.. En dan dat groepje zelf. Het samen hardop bijbel lezen, de vragen die deze mensen hebben, de honger naar het Woord.. het is zo anders als hier! Hoe makkelijk gaan wij er mee om.. als ik naar mezelf kijk.. te makkelijk. Ik vond het prachtig die échte interesse van deze mensen te zien! Over de mensen daar gesproken: wat zijn ze bijzonder vriendelijk. En zo tevreden met wat ze wél hebben. De luxe waar ik inzit en meen nodig te hebben, die hebben zij niet. Maar ik heb wel geleerd dat je die ook niet perse nodig hebt. Ze zijn zo betrokken met elkaar.. dat is wat wij in Nederland vaak missen! We leven zo snel langs elkaar heen.. ieder zijn eigen drukke leven.. 1 ding weet ik zeker: Ik kom zeker weer terug!
[de tekst gaat verder onder de foto]
Marlinde en Rens schrijven dat ze hebben mogen zien dat het zendingswerk zoveel meer diepgaander en breder is dan dat ze dachten.
“Een werkdag in het zendingsveld vergt enorm veel energie vooral mentaal gezien, het is niet te vergelijken met als wij moe thuis komen na een dag werken want dit gaat altijd door. Ook werden wij geconfronteerd met het feit hoe hun hele leven zo enorm afhankelijk is van God en zijn Woord, maar dat het ook vruchtbaarheid mag afgeven al gaat dit wel samen met hele moeilijke tijden!
Wij mochten 2 dagen meekijken in het leven van Ab en Clarine, Loïs, Boaz en Jesse. Het waren 2 intensieve dagen en we zijn er nog steeds vol van (een maand later).
We hebben wat geleerd en gezien over het boeddhisme, wat uitbundig wordt neergezet in Thailand. Het is erg moeilijk voor de Thaise mensen om aan te nemen dat er 1 God is omdat ze het boeddhisme niet makkelijk kunnen loslaten. En anders nemen ze deze God er wel even bij, des temeer zijn ze beschermd tegen kwade geesten volgens hen.
In Thailand staat relatie bijna boven alles. Dus als jij een uitnodiging krijgt en jij komt niet omdat je geen tijd hebt, dan denken ze bijvoorbeeld dat jij ze niet aardig vind of ze gaan zichzelf afvragen of ze iets verkeerd hebben gedaan. Het vervolg daarvan kan dus zijn dat je voor hen afgeschreven bent. Zo is het ook als je iemand tegenkomt en bijv. zegt: ‘sorry ik moet echt door, ik heb een afspraak’ dat is voor die mensen echt enorm onbeleefd en gaan ze jou steeds minder waarderen. Het grootste gevolg hiervan is dat ze niks meer van jou aannemen en dus ook niet het geloof wat gebracht moet worden. Met dit voorbeeld kun je het misschien een beetje beter begrijpen hoeveel er aan vooraf gaat voordat je pas kunt beginnen met het vertellen over Jesus. Denk bij jezelf maar is na dat jij met 10 wildvreemde buitenlandse mensen contact moet gaan leggen en een relatie mee moet opbouwen en onderhouden om ze uiteindelijk iets te willen vertellen. Volgens mij wordt er zo wel duidelijk dat je zoiets niet zomaar doet en je niet alleen kunt!
We mochten zelfs een bruiloft bijwonen. Om half 8 ‘s ochtends liepen we naar de buren, daar was de hele tuin omgetoverd in een feest setting. Ook deze gelegenheden brengen de nodige moeilijkheden met zich mee voor Ab en Clarine. Omdat er vele rituelen worden uitgevoerd op basis van het boeddhisme. Zo wordt er bijv. van elke aanwezige gast verwacht na de ceremonie een touwtje bij de bruid en bruidegom om de pols te strikken. Dit geeft aan dat jij het bruidspaar bescherming schenkt tegen de boze geesten. Daar mogen wij natuurlijk niet aan mee doen. Maar als je het niet doet, dan heb je het probleem weer dat de relatie kapot is. Gelukkig zijn we uiteindelijk niet gevraagd om dat te doen, en mochten we daarvoor bewaard blijven. Half 9 moesten we weer weg omdat er afspraken gepland stonden. Dat ging niet zonder slag of stoot omdat we nog niet gegeten hadden. Maar onze aanwezigheid konden Ab en Clarine als goed excuus gebruiken en liep het uiteindelijk redelijk goed af. En dan te beseffen dat je dag nog moet gaan beginnen nadat dat er al zoveel energie van je gevergd is.
Ook mochten wij kijken in de nieuwe moederkerk van pastoor Arm. Het is nog in opbouw maar het is wonderlijk te zien hoe er vanuit niks langzaam een gemeente is gegroeid en uiteindelijk een kerk gebouwd kon worden.
Wij als familie en vrienden kunnen hen denk ik zeker helpen om af en toe iets te sturen en vooral te blijven bidden dat ze de kracht mogen krijgen om dit werk te blijven doen.
