Op welke manier kenmerkt jouw leven zich om uit dankbaarheid aan je Verlosser te leven? Laatst werd ik getroffen door een stukje wat geschreven was door een emeritus predikant. Hij stipte aan dat we zo naar binnen gekeerd (kunnen?) zijn als Christenen. Zo voorbij kunnen leven aan de nood van een wereld zonder Christus, geen bewogenheid (meer?) kennen met onze medemens, een schepping naar Gods beeld die niet tot zijn doel komt. Ik was beschaamd na het lezen ervan.
Hoe zullen zij dan Hem aanroepen in Wie zij niet geloven? En hoe zullen zij in Hem geloven van Wie zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen zonder iemand die predikt? En hoe zullen zij prediken, als zij niet gezonden worden? Zoals geschreven staat: Hoe lieflijk zijn de voeten van hen die vrede verkondigen, van hen die het goede verkondigen! Romeinen 10:14-15 HSV
U, jij en ik zijn schakeltjes, al zijn we klein of groot, jong of oud. U en ik hebben liefelijke voeten wanneer we vrede in Christus verkondigen.
Bid voor ons dat wij hier in Thailand zo’n schakeltje mogen zijn? Wij bidden voor u dat u op uw plek, waar ook ter wereld zo’n schakeltje mag zijn!
