Kunnen jullie daar naar de kerk?
En hoe gaat dat dan? Is het anders als bij ‘ons’?
Zomaar een paar vragen die ons regelmatig gesteld worden door familie of bekenden. Vandaag schrijven we over ons wekelijkse bezoekje aan de oudste kerk van Lopburi: ‘Bóot Lopburi’.
De dienst begint om ongeveer 10.30, soms wat eerder, soms wat later. Geregeld komen er nog kerkgangers binnen op het moment dat wij Nederlanders zouden zeggen dat we halverwege zijn. Toch is dat geen enkel probleem lijkt het.
Er wordt begonnen met het zingen van een aantal liederen in het Thais. In onze kerk staat geen orgel, maar een aantal instrumenten en wie een instrument kan bespelen wordt gevraagd dit te doen. Tussendoor word een aanwezig gemeentelid gevraagd om de dienst te openen met gebed. Ook word er gelegenheid gegeven aan de gemeente van in totaal zo’n 20-30 mensen om iets te delen van wat er de afgelopen week is gebeurd en wat God heeft gedaan in hun leven. Dit zijn soms bijzondere momenten waarin de Heere wordt groot gemaakt omdat Hij in het leven van mensen in de kleine dingen laat zien naar hen om te zien.
Hierna gaan de kinderen naar de zondagsschool en begint de preek. Deze duurt in de regel ongeveer een klein uur. Vanzelfsprekend verstonden we de eerste weken helemaal niets, maar inmiddels zijn we zo ver dat we veel losse woorden verstaan. Helaas begrijpen we van de context nog niet veel. Dit vergt veel luisteroefeningen en geduld, zeker wanneer degene die preekt snel praat.
Na de preek wordt de collecte gehouden, word er afgesloten met gebed en zingen we de Doxology (Praise God from whom all blessings flow) op de wijs van psalm 134: heerlijk zo’n herkenbare melodie wekelijks terug te horen.
Het gaat dus anders dan in Nederland, maar we voelen ons bevoorrecht de eenheid in verscheidenheid in Gods koninkrijk van dichtbij te mogen meemaken omdat we zien en ervaren dat de Heere doorgaat met Zijn werk.
Normaal gesproken zouden we in Nederland nog even napraten en dan naar huis gaan. Hier gaat dat niet… Een aantal gemeenteleden heeft tijdens de dienst namelijk gekookt en zodoende staat er een heerlijke maaltijd klaar waar ieder gemeentelid aan deelneemt. Er word gepraat, de collecte word geteld en de opbrengst op het bord geschreven (waar ook de uitgaven netjes op vermeld worden), de kinderen spelen en wij proberen met deze en gene een praatje aan te knopen om meer ervaren te raken in spreken en luisteren.
