Gisteren hadden we weer een ‘special session’ op de taalschool. Dit keer was het thema ‘Moederdag’.
In Thailand wordt Moederdag elk jaar gevierd op 12 augustus, de verjaardag van de koningin. Dus niet zoals bijvoorbeeld in Nederland de 2e zondag van mei. Wij vieren het dus twee keer, één keer in Nederland en één keer in Thailand.
Ik mocht voor het eerst mijn Thais ten gehore brengen voor een groep. Maar ja.. het was niet zo heel eenvoudig. Een student voor mij ging vertellen over haar moeder en ja.. die lieve moeders worden hier gemist, dus er vloeiden wat tranen. Gelijk daarna was ik aan de beurt, maar aangezien ik zo meeleefde met mijn mede student begón ik al met tranen en eindigde ik met tranen.
Jesse had nog een mooie kaart gemaakt en ik kreeg een ‘dook mali’ ดอกมะล, een jasmijnbloem.
De jasmijnbloem werd gekozen als symbool voor Moederdag, het is wit en heeft een fijne zoetige geur. De jasmijnheester geeft het hele jaar bloemen en symboliseert naast heiligheid en vriendelijkheid ook de onvoorwaardelijke en pure liefde van een moeder voor haar kind.
De Bijbeltekst die tijdens de special session werd voorgelezen ging over het beeld van God als moeder.
Kan een vrouw haar zuigeling vergeten, zich niet ontfermen over het kind van haar schoot?
Zelfs al zouden die het vergeten, Ík zal u niet vergeten. Zie, Ik heb u in beide handpalmen gegraveerd..
Jesaja 49:15-16a HSV
Als ik denk aan mijn moeder, dan weet ik dat ik veel in haar gedachten ben. Hoe zou ze mij kunnen vergeten, haar eigen kind. Maar stel dát ze het al zou doen, God vergeet ons nooit. Daar gaat het over in deze tekst. Soms lijkt het misschien of de Heere ons vergeet, maar dat is onmogelijk. ‘Ik heb u in beide handpalmen gegraveerd.’ Onuitwisbaar, zichtbaar. Wat een prachtig beeld gebruikt de Heere God hier over Zichzelf om Zijn liefde voor Zijn volk duidelijk te maken. Als een moeder…
